Οι Μαμάδες ή τα Παιδιά πάνε στο Σχολείο;
Οι προσδοκίες που έχουν οι Μανούλες για τα παιδιά τους ,πολλές φορές, αντανακλά τα δικά τους θέλω και όχι των παιδιών τους. Σχεδόν όλες οι μανούλες σε όποια γωνιά της γης και αν τις βρει πασχίζουν για την καλή ανατροφή των παιδιών τους και θέλουν να αποκατασταθούν ώστε να γίνουν χρήσιμα άτομα για την κοινωνία. Πότε οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα της κοινωνίας, όμως γίνονται εμπόδια για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού και για τη σωστή διαμόρφωση του συστήματος αξιών που θα καθοδηγήσει τη ζωή του; Πότε θα καταλάβουμε ότι η επιφάνεια δεν έχει να μας προσφέρει απολύτως τίποτα στη ζωή μας; Ότι οι καλοί βαθμοί δεν μπορούν να μας προετοιμάσουν για τις δύσκολη πραγματικότητα που μας περιμένει εκεί έξω; Ότι οι καλοί βαθμοί δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χαρτί;
Πολλές φορές ζούμε με το άγχος τι θα «πει» ο κόσμος. Έτσι καταλήγουμε να ζούμε σύμφωνα με τη γνώμη των άλλων. Ορίζουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας σύμφωνα με τα πρότυπα και τα στερεότυπα που ορίζει η κοινωνία μας. Αυτό το πρότυπο ζωής δίνουμε και στα παιδιά μας. Αυτό ξεπερνάει τις δικές μας αξίες και ιδανικά και τελικά καταλήγουμε να ζούμε ζωές που άλλοι έχουν διαλέξει για μας. Είναι σίγουρες οι μαμάδες ότι το ίδιο θέλουν για τα παιδιά τους; Ότι αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν τα παιδιά τους; Μια παιδική ηλικία που θα είναι γεμάτη άγχος για τους βαθμούς του σχολείου και ένας συνεχής ανταγωνισμός για το ποιος θα βγει πρώτος. Αυτές τις αξίες θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας; Φυσικά και όχι. Οι μανούλες πρέπει να προετοιμάσουν τα παιδιά τους για τη πραγματικότητα που δυστυχώς είναι εντελώς διαφορετική από το κυνήγι ενός καλού βαθμού.
Υπάρχουν ελάχιστα παιδιά, που όντες αριστούχοι που διαπρέπουν στη ζωή τους. Οι υπόλοιποι όμως συμβιβάζονται στην αφάνεια και τη μετριότητα. Αντιθέτως άλλοι μέτριοι ή ακόμα και πολύ κακοί μαθητές γίνονται εξαίρετοι οικογενειάρχες και άτομα με ισορροπημένη προσωπικότητα. Αυτό το παράδοξο συμβαίνει γιατί η ζωή δεν είναι μονόδρομος που στηρίζεται μόνο στους βαθμούς. Ζωή σημαίνει κυρίως προσωπική ευθύνη, δημιουργικότητα, όρεξη για πρόοδο και συνεχή βελτίωση, σεβασμός του εαυτού μας και των άλλων. Μια συνεχής προσπάθεια για να καταφέρουμε και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας. Ας αναρωτηθούν οι γονείς, πόσα παιδιά είναι αριστούχοι από δική τους επιλογή και πόσα παιδιά πραγματοποιούν τα όνειρά τους στο πλαίσιο αυτού του κοινωνικού στερεότυπου του καλού μαθητή, και να σταματήσουν να τα καταπιέζουν και να τα ωθούν να δίνουν αξία στην επιφάνεια των πραγμάτων και όχι στην ουσία που στο τέλος αυτή μένει και μας ολοκληρώνει.
Όλοι εμείς οι γονείς ας βρούμε το θάρρος να αλλάξουμε την καθημερινότητα των «βαθμών πάση θυσία» και ας στρέψουμε τα παιδιά μας προς την υπευθυνότητα, την αυτενέργεια και τη σταδιακή ανεξαρτησία, δηλαδή την ουσία της ζωής. Τα μαθήματα και η μελέτη να είναι στην αποκλειστική ευθύνη του παιδιού και του δασκάλου του ενώ ο γονιός θα είναι υποστηρικτής και συμπαραστάτης. Έτσι θα διατηρήσει και θα μπορεί να κάνει πιο ουσιαστική τη συναισθηματική σχέση και την εγγύτητα με το παιδί του.
Οδηγίες προς τις Μαμάδες για την καινούργια σχολική χρονιά
• Η επιτυχία του παιδιού στο σχολείο θα στηριχτεί πάνω στις έννοιες υπευθυνότητα και εμπιστοσύνη.
• Η ζωή της οικογένειας από τον Σεπτέμβριο ως τον Ιούνιο θα είναι σχολειοκεντρική.
• Σε κάθε οικογένεια θα ισχύουν αδιαπραγμάτευτοι οικογενειακοί νόμοι, όπως: το σχολείο είναι υποχρεωτικό και το διάβασμα επίσης υποχρεωτικό.
• Τα παιδιά σχολικής ηλικίας θα κοιμούνται όσο το δυνατόν νωρίτερα.
• Κάθε παιδί θα έχει το δικό του ξυπνητήρι και θα ξυπνά μία ώρα πριν φύγει για το σχολείο.
• Θα συνηθίσουμε τα παιδιά να παίρνουν οπωσδήποτε πρωινό.
• Η τηλεόραση και το DVD προκαλούν διάσπαση προσοχής. Θα μειώσουμε δραστικά τις ώρες παρακολούθησης απ΄τα παιδιά.
• Μέχρι τη Β΄δημοτικού τα παιδιά θα έχουν μία μόνον εξωσχολική δραστηριότητα.
• Θα ενθαρρύνουμε όλα τα παιδιά να μελετούν μόνα τους.
• Θα συνεργαζόμαστε στενά και ειλικρινά με τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο του παιδιού μας.
