Συμπεριφορά Παιδιού και Κανόνες
Είναι σημαντικό να εξηγούμε στα παιδιά γιατί η σωστή συμπεριφορά είναι αναγκαία για την αρμονική συνύπαρξη τόσο των μελών της οικογένειας, όσο και της ευρύτερης κοινωνίας. Έτσι, θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν ζούμε μόνοι ούτε στο σπίτι, αλλά ούτε και σε αυτό τον πλανήτη.
Χαιρετισμός
Ο χαιρετισμός είναι στην ουσία μια ευχή: ευχόμαστε στο συνάνθρωπό μας να έχει μια καλή μέρα ή ένα καλό βράδυ. Αρκεί να τον κοιτάξουμε στα μάτια και να πούμε μόνο ένα «γεια». Το να μην τον κοιτάξουμε και να μην πούμε τίποτα είναι σαν να μην του ευχόμαστε τίποτα καλό κι αυτό δεν είναι ευγενικό.
Δεν δείχνουμε με το δάχτυλο
Δεν δείχνουμε με το δάχτυλο ανθρώπους, παρά μόνο αντικείμενα Δεν είναι ευγενικό να φερόμαστε σε έναν άνθρωπο σαν να είναι αντικείμενο. Για παράδειγμα, αν συναντήσουμε στον δρόμο ένα παιδί που κατάγεται από μία Αφρικανική χώρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το σχολιάσουμε ή να το δείξουμε με το δάχτυλό μας. Είναι ένα παιδί σαν εμάς, που απλώς κατάγεται από ένα μακρινό μέρος. Αντίθετα, μπορούμε να δείξουμε με το δάχτυλο, ένα αστραφτερό αγωνιστικό αυτοκίνητο που πέρασε από μπροστά μας.
Στο τραπέζι
Στο τραπέζι την ώρα του φαγητού καθόμαστε ίσια στην καρέκλα και χρησιμοποιούμε το πιρούνι ή το κουτάλι μας -όχι τα χέρια- για να πιάσουμε το φαγητό. Πολλές φορές είναι απαραίτητο και το μαχαίρι, το οποίο κρατάμε με ιδιαίτερη προσοχή. Μασάμε την τροφή μας αργά και με κλειστό το στόμα, ενώ φροντίζουμε την ώρα του φαγητού να μην μιλάμε ιδιαίτερα. Υπάρχει χρόνος για κουβέντα πριν αλλά και μετά το φαγητό.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι
Δεν κοροϊδεύουμε ποτέ κανέναν εξαιτίας της εμφάνισης, της εθνικότητας, των γνώσεων ή των ικανοτήτων του. Είναι σημαντικό το ότι οι άνθρωποι είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας. Αυτό κάνει τον καθένα μας ξεχωριστό και τον κόσμο μας πολύχρωμο και όμορφο.
Αν δεν θεωρούμε κάποιον φίλο μας ιδιαίτερα όμορφο, μπορούμε απλά να τον βοηθήσουμε να βελτιώσει την εικόνα του, χωρίς να τον φέρουμε σε δύσκολη θέση. Τέλος, είναι σημαντικό να ερχόμαστε σε επαφή με άτομα διαφορετικής Εθνικότητας, ακόμα και διαφορετικού χρώματος. Μαθαίνουμε πολλά για τον πολιτισμό, την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής τους.
Κάποιοι έχουν ανάγκη
Όταν είμαστε στο μετρό ή στο λεωφορείο, προσφέρουμε τη θέση μας σε κάποιον που την έχει περισσότερη ανάγκη (π.χ. σ’ έναν άρρωστο, σ’ έναν ηλικιωμένο ή σε μια έγκυο γυναίκα). Είναι ωραίο να προσφέρουμε ανακούφιση και βοήθεια στους άλλους όποτε μπορούμε.
Το ίδιο κάνουμε και όταν περιμένουμε στις ουρές αναμονής. Πολλές φορές τυχαίνει να περιμένουμε σε ουρά για εισιτήρια κινηματογράφου, θεάτρου ή στην ουρά για την καντίνα του σχολείου. Υπάρχουν συνάνθρωποί μας-μικροί ή μεγάλοι- που δεν έχουν την δυνατότητα να περιμένουν. Ας φανούμε συνεπείς σε αυτό.
Κάθε αρχή και δύσκολη:
Οι πρώτοι κανόνες που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά
• Λέει «ευχαριστώ» και «παρακαλώ»
• Απαντάει όταν το χαιρετούν
• Λέει «ορίστε;» και όχι «τι;»
• Πλένει να χέρια του πριν καθίσει στο τραπέζι και χρησιμοποιεί μαχαιροπίρουνα για τα περισσότερα φαγητά
• Δεν μιλάει με γεμάτο στόμα
• Δεν «σκαλίζει» τη μύτη του μπροστά σε κόσμο
• Βάζει το χέρι του μπροστά στο στόμα όταν χασμουριέται, βήχει ή φταρνίζεται
